MİLLİ EDEBİYAT DÖNEMİNİN GENEL ÖZELLİKLERİ

• Osmanlıcılık fikrinin iflasından sonra artık Türkçülük akımı yükselen değer olmaya başlamıştır.
• 1911’da Selanik’te çıkarılmaya başlanan “Genç Kalem” dergisi etrafında bir araya gelen Ömer
  Seyfettin, Ali Canip Yöntem, Ziya Gökalp gibi aydınlar Milli Edebiyatın oluşumunu başlatmışlardır.
• Daha sonra İstanbul’da Türk Derneği, Türk Yurdu, Türk Ocağı dergileri yayınlanmıştır.
• Milli Edebiyatının genel özellik olarak;
• Dil sade olmalıdır.
• Dildeki yabancı kelimeler atılmalı; ancak Türkçeye yerleşmiş kelimeler Türkçe gibi kullanılmaya
  devam edilmelidir.
• İstanbul Türkçesi esas kabul edilmelidir.
• Şiirde hece ölçüsü kullanılmalı.
• Edebiyat toplumun hizmetinde olmalı.
• Milletin dertleri, sevinçleri esas alınmalı.
• Roman ve hikâye teknik açıdan kuvvetlenmiştir.

MİLLİ EDEBİYATIN SANATÇILARI

ÖMER SEYFETTİN (1884–1920)

• Türk edebiyatının en önemli hikâyecisidir.
• Yeni Lisan adlı makalesi Milli Edebiyatın kanunlarının ilanı sayılır.
• Sade dil akımının öncüsüdür.
• Anadolu’nun insanın hayat şartlarını hikâyelerini yansıtmıştır.
• Dilde, fikirde, işte milliyetçilik fikrini yerleştirmiştir.
• Çocukluk anıları, efsaneleri hikâyelerinde işlemiştir.
• Eserleri: Bomba, Yalnız Efe ,Efruz Bey, İlk Düşen Ak, Yüksek Ökçeler, Gizli Mabet,Bahar ve
  Kelebekler…

ZİYA GÖKALP (1876–1924)

• Türk milliyetçiliğini esaslara bağlamıştır.Sistematize etmiştir.
• Sosyal hayatı ve kurumlarımızı Batı’ya göre düzenlenmelidir.
• Eserlerinde halk dilini kullanmıştır.
• Halkın dertlerini isteklerini yansıtmaya çalışmıştır.
• “Türkçülük, Türk milletini yükseltmektir” diyerek bu ifade doğrultusunda hareket etmiştir.
• Eserleri: Türkçülüğün Esasları, Kızıl Elma, Türkleşmek-İslamlaşmak -Muasırlaşmak, Türk
  Medeniyet Tarihi, Malta Mektupları.

MEHMET EMİN YURDAKUL (1869–1944)

• Anadolu insanın yabancılara başkaldırısını çok güzel yansıtmıştır.
• Toplumcu sanat anlayışıyla milliyetçi çizgide eserler vermiştir.
• Hece ölçüsü kullanılmıştır.
• Eserleri: Türkçe Şiirler, Türk Sazı, Ey Türk Uyan, Tan Sesleri, Ordunun Destanları, Zafer
  Yolunda, Turana Doğru, İsyan ve Dua, Mustafa Kemal, Fazilet ve Adalet…

YAKUP KADRİ KARAOSMANOĞLU (1889–1974)

• Edebiyatın her alanında eser vermiştir.Fecr-i Ati’nin dağılmasından sonra Milli Edebiyat içinde yer
  almıştır.
• Çoğunlukla içinde yaşadığı toplumun dertlerini eserlerinde işlemiştir.
• Anadolucu, Atatürkçü bir çizgide kalmıştır.
• Esas ününü romancılık alanında bulmuştur.
• Kuvvetli bir gözlem gücü vardır.
• Realist bir çizgide yaşamıştır.
• Eserlerinde aydın-halk çatışmasını yansıtmıştır.
• Eserleri: ROMANLARI: Kiralık Konak, Ankara, Nur Baba, Hüküm Gecesi,Sodom ve Gomore,
  Yaban, Bir Sürgün, Panorama
• HİKÂYELERİ: Milli Savaş Hikâyeleri, Rahmet
• DİĞER ESERLERİ: Erenlerin Bağından, Zoraki Diplomat, Vatan Yolundan, Anamım Kitabı

HALİDE ADİP ADIVAR (1884–1964)

• Edebiyatçılığının yanında bir asker gibi cephe gerisinde mücadele vermiştir.
• Romanlarında aşk, kadının psikolojisini, doğu-batı çatışmasını, eski-yeni kavgasını işlemiştir.
• Romanlarında kuvvetli bir gözlem vardır.
• Kurtuluş Savaşı eserlerinde çokça yer edinmiştir.
• Edebiyatın hemen her alanında eser vermiştir.
• Dili çok başarılı değildir.
• Eserleri: Ateşten Gömlek, Vurun Kahpeye, Türkün Ateşle İmtihanı, Sinekli Bakkal, Mor
  Salkımlı Ev, Dağa Çıkan Kurt, Tatarcık, Zeyno’nun Oğlu…

REŞAT NURİ GÜNTEKİN (1889–1958)

• Anadolu’nun dertlerini, sıkıntılarını, inançlarını eserlerinde işlemiştir.
• Sade ve yapmacıksız bir dil kullanmıştır.
• “Çalıkuşu”romanı en ünlü eseridir.(aslında bir tiyatro eseri olarak yazılmıştır)
• Müfettişlik yaptığı için Anadolu’yu gezmiş ve onların sıkıntılarını, sevinçlerini edebi eserlerinde sıkça
  kullanmıştır.
• Eserleri: Çalıkuşu, Damga, Dudaktan Kalbe, Acımak, Yeşil Gece, Yaprak Dökümü, Kızılcık
  Dalları, Gökyüzü, Eski Hastalık, Ateş Gecesi, Miskinler Tekkesi

REFİK HALİT KARAY (1888-1965)

• Halk dilini eserlerinde oldukça başarılı olmuştur.
• Kuvvetli bir gözlemciliği vardır; ancak iç gözlemde başarılı değildir.
• Eserleri: Memleket Hikâyeleri, İstanbul’un İçyüzü, Yezidin Kızı, Çete, Sürgün, BU Bizim Hayat,
  Kadınlar Tekkesi, Karlı Dağdaki Ateş…

YAHYA KEMAL BEYATLI (1884-1958)

• Modern edebiyatımızın en büyük şairlerindendir.
• Batılı tarzda şiirimize düzen vermiştir.
• Aruzu Türkçeye başarıyla uygulamıştır. “OK” şiiri hariç bütün şiirlerini aruzla yazmıştır.
• Şiir musikiden başka bir musiki”dir derdi.
• Parnasizmden etkilenmiştir.
• İstanbul’u, Osmanlı’nın ihtişamlı zamanında gezmek, tabiat, ölüm, rintlik gibi konuları işlemiştir.
• Şiirlerinin mükemmel olması için uğraş vermiştir, bu konuda oldukça titizdir.
• Edebiyatın hemen her alanında eser vermiştir; ancak asıl ününü şiirde kazanmıştır.
• Eserleri: Kendi Gök Kubbemiz, Eski Şiirin Rüzgârıyla, Aziz İstanbul, Eğil Dağlar, Portreler,
  Rubailer ve Hayyam’ın Rubailerini Türkçe Söyleyiş.

PEYAMİ SAFA (1899-1961)

• Geçim derdiyle yazarlığa başlamıştır.
• Bir ayağından sakat olduğu için bu psikolojiyi eserlerine yansıtmıştır.
• “Server Bedii” lakabıyla eser yazmıştır.
• Edebiyat, felsefe, tıp, psikoloji alanında yeterli bir bilgin sayılır.
• Psikolojik çözümlemeleri çok başarılıdır.
• Eserleri; Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, Sözde Kızlar, Mahşer Bir Akşamdı, Canan, Matmazel
  Noralya’nın Koltuğu, Atilla, Harbiye, Şimşek… gibi eserleri vardır.