CUMHURİYET DÖNEMİ TÜRK EDEBİYATININ GENEL
ÖZELLİKLERİ (1923–1940)

• Aruz ölçüsü bırakılmıştır. Serbest ölçü ve hece ölçüsü kullanılmıştır.
• Dilde sadeleşme hareketi başarıya ulaşmış ve İstanbul Türkçesi esas alınmaya başlanmıştır.
• Edebiyatımız İstanbul aydınlarının tekelinden kurtulmaya başlanmıştır. Anadolu’dan aydın yetişmeye
  başlamıştır.
• Romanda ve hikâyede halk gerçekleri tamamen yerleşmiştir.
• Uluslararası düzeyde sanatçı yetişmiştir.
• Tiyatro ve deneme alanında büyük gelişmeler gösterilmiştir.
• Bu dönemden itibaren farklı edebi topluluklar ortaya çıkmaya başlamıştır.

BEŞ HECECİLER

• Hecenin beş şairi adıyla da anılan bu sanatçılar milli edebiyat akımından etkilenmiş ve şiirlerinde hece
  veznini kullanmışlardır.
• Şiirde sade ve özentisiz olmayı ve süsten uzak olmayı tercih etmişlerdir.
• Beş hececiler şiire birinci dünya savaşı ve milli mücadele döneminde başlamışlardır.
• Beş hececiler ilk şiirlerinde aruz veznini kullanmışlar daha sonra heceye geçmişlerdir.
• Şiirde memleket sevgisi, yurdun güzellikleri, kahramanlıklar ve yiğitlik gibi temaları işlemişlerdir.
• Hece vezni ile serbest müstezat yazmayı da denediler.
• Mısra kümelerinde dörtlük esasına bağlı kalmadılar yeni yeni biçimler aradılar.
• Nesir cümlesini şiire aktardılar ve düzyazıdaki söz dizimini şiirlerde de görülmesi beş hececiler de çok
  rastlanan bir özelliktir.
• Beş hececiler şu sanatçılardan oluşmuştur:
  Halit Fahri Ozansoy, Enis Behiç Koryürek,Yusuf Ziya Ortaç, Orhan Seyfi Orhon Faruk Nafiz Çamlıbel,
  (Kısaca HEYOF diye ezberleyebilirsiniz)

YEDİ MEŞALECİLER

• 1928’de kurulmuştur.
• Heceyi geliştirmek amacıyla ortaya çıkmıştır.
• “Canlılık, samimiyet ve daima yenilik” sloganıyla hareket etmişlerdir.
• Varlaine, Mallerma gibi Fransız şairleri örnek almışlardır.
• Anadolu’yu yurtseverlik anlayışıyla anlatmayı düşünmüşlerdir; ancak pek başarılı olamamışlardır.
• Bunlar: Sabri Esat Siyavuşgil, Ziya Osman Saba, Yaşar Nabi Nayır, Muammer Lütfi, Vasfi
  Mahir Kocatürk, Cevdet Kudret, Kenan Hulusi Koray.

GARİPÇİLER ( I. YENİCİLER )

• Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatının belki de bütün Türk edebiyatının en farklı gurubu olarak
  edebiyat tarihinde yer almışlardır.
• 1940 yılına kadar gelen bütün şiir anlayışına karşı çıkan Orhan Veli, Oktay Rıfat Horozcu, Melih
  Cevdet Anday ortaklaşa “Garip” dergisini çıkarıp bu akımı başlatmışlardır.
• Şiirde ölçü ve kafiye gereksizdir.
• Şiir fikirleri aşılamak işin kullanılmamalı.
• Şiirde anlam düz verilmeli.
• Her konu şiire girebilmeli
• Her insan şiirin konusu olabilmeli.
• Şiirde söz ustalığı, laf cambazlığına gerek yoktur.
• Şiirde önemli olan bütün güzelliğidir.

MAVİCİLER

• Atilla İlhan’ın 1955–1956 yıllarında çıkardığı derginin adı olan “MAVİ” nin etrafında toplanan
  Orhan Duru, Ferit Edgü gibi sanatçıları oluşturduğu guruptur.
• Garip akımına tepki olarak çıkmıştır.
• Şiirin basit olamayacağını zengin benzetmeli, içli, derin olması gerektiğini savunmuşlardır

İKİNCİ YENİCİLER

• 1950’lerde “Garip” akımına tepki olarak çıkmıştır.
• Şiirin düşürüldüğü basitliğe son vermek amacıyla ortaya çıkmıştır.
• Cemal Süreyya, İlhan Berk, Edip Cansever, Turgut Uyar, Ece Ayhan, Ülkü Tamer,Sezai
  KARAKOÇ bu akımın öncüleridir.
• Sözcüklerin anlamı değil söylenişi önemlidir.
• Her şey insanla başlar insanla biter.
• Şiirin kendine göre bir dili olmalı.
• Şiir diğer edebi türlerden kesin çizgilerle ayrılmalı.
• Önemli olan kelimelerin anlamları değil, şairin ona yüklediği anlamlardır.
  
  CUMHURİYET DÖNEMİNİN ÖNEMLİ SANATÇILARI